Şiir - sultanım

     

    Sultanımız istanbula geldi, ilk defa yanına varmak, tevbe almak nasip olacaktı olmadı. kavuşamadım. maaş yatmamıştı, param da yoktu ki gideyim. 1 lira bile yokdu. olmadı, gidemedim. öyle kötü  oldumki anlatamam. ama sultanım öbür hafta yine kapılarını açtı ve o gül yüzünü görmem nasip oldu. tepeören köyünde seven sevilenle kavuştu. inşallah bizde onun sevdiği olmuşuzdur. bu duygularla yazdığım şiirimi sizlerle paylaşıyorum.

             Tüm sofilere selam olsun. Allah c.c. bizleri gavsımızdan ayırmasın...!!!

O kadar özledimki sultanım sizi,
Yolunuzda sürünüp ölesim geldi,
Öyle büyük hüzün kapladıki beni.
Başı mı alıp gidesim geldi.

Param yoktu  gelemedim yanınıza,
Dostum yoktu varadım kapınıza
Aşkım çoktu doyamadım aşkınıza
Bütün dünyayı ateşe, veresim geldi.

Öyle bir yandım, öyle bir yandım ki,
Dağlar yerinden oynadı, gökler karardı,
Okyanular ne fayda, ferahlatmadı,
Özleminizden bittim, bittim sultanım.

Gökyüzünde kuşlar özgür uçarlar,
Ana karnındaki bebe ler sessiz ağlarlar,
Yaralı gönüller kara bağlarlar,
En sonunda size vardım sultanım.

Öyle güzel, öyle hoş, öyle heybetlisiniz
Gönüllerin sultanı, en güzelsiniz
Kırık gönüllere çare sizsiniz.
Size kana kana doydum sultanım.